Συγγραφέας
Milly Ahlquist
Η αντιπαράθεση σχετικά με τα parabens προέρχεται από ένα μέρος της έρευνας του Πανεπιστημίου του Reading, Ηνωμένο Βασίλειο, το 2004, κατά την οποία επιστήμονες πήραν βιοψίες από όγκους του στήθους και βρήκαν μέσα parabens. Αυτό σχημάτισε τη βάση μια θεωρίας πως τα parabens, τα οποία μιμούνται ελάχιστα τη λειτουργία των οιστρογόνων, μπορούν να διαταράξουν τις ορμόνες και να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του στήθους. Ωστόσο, η έρευνα αυτή δέχτηκε έντονη κριτική μετέπειτα. Ορισμένοι υπέδειξαν πως οι ερευνητές που έλαβαν μέρος δεν εξέτασαν υγιείς ιστούς για ίχνη από parabens κι επίσης, πως δεν μπορούσαν να εγγυηθούν ότι ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε για να διεξαχθεί η έρευνα είχε καθαριστεί χρησιμοποιώντας υλικά χωρίς parabens.
Αξιολογώντας τα συμπεράσματα του 2004 και μετέπειτα μελέτες που διεξήχθησαν από τον ίδιο επικεφαλή ερευνητή, το Ευρωπαϊκό σώμα ασφαλείας: Επιστημονική Επιτροπή για την Ασφάλεια των Καταναλωτών, κατέληξε πως τα δεδομένα που καθιστούν τη σύνδεση ανάμεσα στη χρήση αποσμητικών καλλυντικών και του καρκίνου του στήθους ήταν ανεπαρκή. Η Rachel Rawson, η επικεφαλής και εμπειρογνώμων κλινική νοσοκόμα του οργανισμού Breast Cancer Care συμφωνεί, εξηγώντας: “Προς το παρόν, δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να αποδεικνύουν πως η χρήση προϊόντων που περιέχουν parabens συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση καρκίνου του μαστού.”
Για την ακρίβεια, τα parabens έχουν υποβληθεί σε τόσο εξαντλητικούς ελέγχους, που οι ειδικοί πλέον πιστεύουν πως είναι ασφαλέστερα από οποιαδήποτε συνθετική, εναλλακτική επιλογή. Ο Δρ. Edmund Fowles του EF Chemical Consulting Ltd, λέει: “Είμαι απόλυτα σίγουρος πως τα parabens είναι ασφαλή. Ως αποτέλεσμα όλης της φασαρίας περί πιθανών κινδύνων, συνέβησαν εξαντλητικές έρευνες, που κάλυψαν όλα τα ενδεχόμενα. Τα καλλυντικά χωρίς parabens απλώς χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό τύπο συντηρητικού, που έχει ερευνηθεί πολύ λιγότερο, επομένως πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι είναι καλύτερη λύση;”
Από τους 75,000 μετρικούς τόνους συνθετικών συντηρητικών που χρησιμοποιήθηκαν το 2015, μόνο το 17% ήταν parabens. “Για το υπόλοιπο 83% γνωρίζουμε πολύ λίγα,” λέει η συνιδρύτρια και επινοήτρια προϊόντων Helen Ambrosen.
Πάρτε το formaldehyde για παράδειγμα. Αυτό το άχρωμο, αέριο με έντονη οσμή έχει αντισηπτικές ιδιότητες που εμποδίζουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών, και χρησιμοποιείται για τη συντήρηση βιολογικών δειγμάτων στο εργαστήριο. Το formaldehyde χρησιμοποιείται επίσης ως απολυμαντικό στα σπιτικά προϊόντα, τα καλλυντικά, τα φάρμακα και ως σκληρυντικό ρητίνης στα κατασκευαστικά υλικά. Σε υψηλή συγκέντρωση, το formaldehyde έχει φανεί πως ερεθίζει την αναπνευστική οδό κι έχει προκαλέσει ανησυχία τα τελευταία χρόνια. Ορισμένα συντηρητικά λειτουργούν με το να διαλυθούν ώστε να απελευθερώσουν formaldehyde μες στο προϊόν.
Μια άλλη εναλλακτική, είναι το methylisothiazolinone - μια αντιμικροβιακή ουσία που χρησιμοποιείται στη συντήρηση καλλυντικών, ενυδατικών και μωρουδιακών προϊόντων. Αυτό το λιγότερο αποτελεσματικό συντηρητικό, πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε μεγαλύτερες ποσότητες και προκαλεί ολοένα και περισσότερο δερματικές αλλεργίες.
Οι αποδεδειγμένα ασφαλείς εναλλακτικές των parabens είναι συνεπώς περιορισμένες. Όπως έγραψε ο D.C. Steinberg στο Cosmetics & Toiletries: Preservatives for Cosmetics (1996), “Το ιδανικό συντηρητικό δεν υπάρχει - και πιθανώς δεν μπορεί να υπάρξει.”
Βέβαια, η Δρ. Η Stefanie Williams της Ευρωπαϊκής Δερματολογίας του Λονδίνου, θέτει τα parabens στο προσκήνιο εξηγώντας: “Τα parabens έχουν μια μεγάλη ιστορία ασφαλούς χρήση και χρησιμοποιούνται ευρέως για την περιποίηση του δέρματος. Αποτελούν τα καθιερωμένα συντηρητικά για την επιδερμίδα και, για την πλειοψηφία των καταναλωτών, δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα. Σε ελάχιστα άτομα, τα parabens μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες εξ επαφής, αν και αυτό σπάνια συγκρίνεται με την ευρέως διαδεδομένη χρήση τους.”
Η Helen Ambrosen σχεδιάζει προϊόντα με συντηρητικά αλλά κι αυτο-συντηρούμενα από το 1982. Εξηγεί λέγοντας: “Πολλοί πιστεύουν πως τα συμπεράσματα της μελέτης του 2004, συμπεριλαμβανομένου και του τρόπου που διέρρευσε και της ερμηνείας από τα ΜΜΕ, ήταν ανεύθυνα. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στη βιομηχανία να δημιουργήσει φόβο για ένα συστατικό και προϊόντα της αγοράς που συσχετίστηκαν μ΄ αυτό το φόβο, χρησιμοποιώντας συντηρητικά που, σε σύγκριση, είναι ελάχιστα γνωστά. Τα parabens έχουν μια μεγάλη ιστορία χρήσης. Σε γενικές γραμμές δεν προκαλούν ερεθισμούς στην επιδερμίδα και συνεργάζονται καλά μέσα στα προϊόντα. Γνωρίζουμε περισσότερα γι’ αυτά απ΄ ότι για οποιοδήποτε άλλο συντηρητικό.”
Αν και σίγουρη πως τα υλικά είναι ασφαλή για χρήση, η Helen είναι αφοσιωμένη στη μείωση της ποσότητας συνθετικών συντηρητικών που χρησιμοποιούνται για περιβαντολλογικούς λόγους (αλλά και για την ανθρώπινη υγεία). Εξηγεί: “Τα συνθετικά συντηρητικά που είναι διαθέσιμα στη βιομηχανία των καλλυντικών, όπως τα parabens, σταματούν την αποσύνθεση πραγμάτων στο περιβάλλον, με αποτέλεσμα όταν τα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι να πηγαίνουν κάτω στα συστήματα ύδρευσης και ούτω καθεξής. Υπάρχει, όμως, ένα επιχείρημα περί συντήρησης προϊόντων με υλικά όπως το μέλι, τα οποία δεν βλάπτουν το περιβάλλον με κανένα τρόπο, καθώς διαλύονται φυσικά.”
